Ja det
heile byrjar som eit eventyr. Forelskar seg for fyrste gong og det eine førar
til det andre. Man blir kjend med familiar og vennar og bekjende av begge
partar. Etter kvart så månadane går voksar magen som eit uvær og plutseleg er
ungen ute. Alt er som ein dans på roser, alle møtar den vesle klumpen som skal
forandra livet til både store og små. Dei fyrste månadane liggjer ungen enten
og søve eller skal ha pupp.
Men så
skjer den store forandring, det store helvette bryt laus. Ungen avbrytar nattesøvnen
med skriking av full hals. Er det ikkje svolten som ropar så er det skifting av
bleiar. Bleia som er full av bæsj og når du minst ventar det så tissar ungen på
deg. Ja ungen var ikkje ferdig å gjør fra seg, og når ungen lettar på trykket
ser du bare eit smil omkring etarhålet på det vesle barnet. Du som skulle være
så snill å våkne å hjelpe den vesle tassen, med å få ein tørr bleie. Midt på
natta, ja ungen kan verkelig ikkje vente til i morgen.
Når
pjokken har blitt så stor at han kan byrje å gå på do sjølv, må sjølvsagt vi foreldre
springe etter pjokken for å få han til å setje seg på ned på potta eller do.
Mange uhell skjer i løpet av ein dag og mange klede må vaskast og rensast. Ungen
klare ikkje å gi beskjed når han må på do. Du merkar at ungen må på do når han
går å set seg ein plass det er stille og fredleg. Vi leggjer ungen i senga utan
bleie, Og det verste, ja verste er at vi har lagt eit tisseteppe i senga og når
vi trudde at nattesvevne ikkje skulle bli avbrutt, så pipe det forbanna teppe i
eit sett, og stoppar aldrig.
Du blir
heimevarande for å passe snørrungen, eit heilt år utan arbeid der du bare går
rundt som ei anna husmor og rydder hus, bakar og lager middag til mannen din
kjem heim fra jobb. Han får no i vertfall litt pause fra barnet. Han kan nyte
friheita på jobb utan ungen og kone. Medan du må sitje heime med ungen som
grine, og tårene dine renne like mykje. Og
enda er det folk som forsette med å produserar den slags monster.
Kvifor
forsettar vi og lage den slags monster når verda allereie er overbefolka, og kvifor
skal vi produsere enda fleir monster og synltere som kommer til å brukar alle
pengane til både mor og far?
